ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ ผมมาเรียนประถมโดยมาอาศัยอยู่กับปู่ และย่า
ก่อนหน้านี้ผมอยู่กับพ่อ ยาย ก๋ง และน้า (น้องแม่) ที่จังหวัดพิษณุโลก พ่อของผมก็รับราชการอยู่ที่พิษณุโลก ส่วนแม่ของผมรับราชการอยู่ที่นครสวรรค์ ผมจึงถูกส่งมาก่อน ในขณะที่พ่อทำเรื่องย้ายเข้ามาในกรุงเทพ ในตอนนั้นพ่อของผมก็ไปๆ กลับๆระหว่างกรุงเทพและพิษณุโลก วิ่งเรื่องย้ายที่ทำงาน บ้านพักข้าราชการที่พิษณุโลกก็ต้องคืนหลวงไป ดังนั้นเวลากลับจากกรุงเทพก็เลยต้องไปพักที่บ้านยาย
บ้านยายผมมีสองชั้น ชั้นบนจะมีห้องของน้า และของก๋ง ชั้นล่างเป็นห้องโถง มีแคร่ใหญ่ที่ย้ายจะกางมุ้งนอนตอนกลางคืน หากพ่อของผมมาจะต้องปูผ้านอนบนพื้นที่หน้าทีวี
ช่วงนั้นพ่อยุ่งเรื่องทำเอกสารต่างๆ เรื่องย้าย ต้องไป - กลับบ่อยๆ พ่อชอบที่จะขึ้นรถประจำทางเพราะสบายกว่ารถไฟ แต่ในวันนั้นไม่ทราบสาเหตุ หรือไม่พ่อก็คงรีบ จึงกลับมาที่พิษณุโลกด้วยรถไฟ กว่าจะมาถึงก็เกือบห้าทุ่มแล้ว บ้านยายก็นอนกันหมดแล้ว พ่อมาเคาะประตูหน้าบ้าน ยายตื่นขึ้นและถามว่าใคร? พ่อก็ตอบออกไป ยายก็เลยเปิดประตูให้ ยายถามตามประสาว่า "กินอะไรมาหรือยัง" พ่อบอกว่ากินแล้ว จากนั้นพ่อก็คุยกับยายนิดหน่อย ก่อนที่จะไปอาบน้ำนอน
ผ่านไปจนเวลาประมาณตีหนึ่งเศษ ในขณะที่ทั้งบ้านมืด และเงียบสงัด ในขณะที่ยายนอนอยู่ในมุ้ง ยายรู้สึกเหมือนมีคนมาสะกิดหลายๆครั้ง ยายลืมตาขั้นมาดูก็ไม่เห็นมีอะไร ยายหลับตานอนไปอีกพักนึง ยายก็รู้สึกมีคนมาสะกิดอีก คราวนี้ยายลืมตาดูด้วยความรำคาญ ยายกวาดตาดูไปรอบมุ้ง ข้างๆมุ้งนั่นเองมีเงาผู้ชายดำทมึนยืนอยู่ เป็นผู้ชายตัวใหญ่แต่ไม่มีศีรษะ ยายตกใจแต่ก็พูดไม่ออก ยายได้แต่ลืมตาดูแต่พูดไม่ได้ ด้วยความที่ยายเป็นคนเชื่อเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว
ยายพูดในใจว่า "มาได้ไง" เงาดำนั้นตอบประมาณว่า "มากับพ่อ" ยายถามอีกว่า "ทำไมยายไม่เห็น" เงานั้นตอบว่า "ก็แอบอยู่ข้างหลังพ่อ" ยายถามต่อว่า "มาจากไหน" เงาดำนั้นตอบว่า "มาจากรถไฟ พอเห็นพ่อก็เลยเกาะหลังมา" ยายบอกไปว่า "ไปเถอะ เดี๋ยวจะทำบุญไปให้" เงาดำนั้นตอบกลับมาว่า "ขออยู่ด้วยสิ"
ยายตอบไปว่า "ไม่ได้ ไม่เอา" แล้วยายก็นึกถึงหลวงพ่อที่ยายนับถือ ภาวนาให้เงาดำนั้นไปเสียที สักพักเงาดำก็หายไป ยายก็พูด และลุกขึ้นได้ วันรุ่งขึ้นยายไม่ได้เล่าให้พ่อฟัง เพราะพ่อของผมไม่เชื่อเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว หลายเดือนต่อมายายจึงเล่าให้ผมกับแม่ฟัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น